De werkweek begint weer

De plannen voor de kraamkliniek gaan gestaag verder. Na het ontbijt heeft Mariska contact opgenomen met een bevriende arts in Kenia. Hij heeft onze plannen voor de kraamkliniek doorgekeken en kwam met een aantal aanpassingen. Ook is overleg gepleegd met de dokter van de kliniek en met anderen die ervaring hebben binnen de kraamzorg in Afrika. Het is namelijk gebruikelijk dat vrouwen alleen bevallen met de verloskundige of arts aanwezig en niet met hun man of iemand anders erbij. Daarbij willen we een ruimte met bedden maken waar vrouwen kunnen ‘wachten’ totdat ze bevallen en een afdeling waar ze naartoe gaan als ze bevallen zijn. Bovendien moet er ook een afdeling zijn voor vrouwen (vaak familie) die naderhand de kersverse moeders helpen met de eerste zorg voor het kind, verzorgen van de maaltijd en wassen. Het is belangrijk om dit ook in onze kliniek te krijgen, zodat wordt voldaan aan de gebruiken in Malawi.

Daniëlle is in de tussentijd met Mhoni lopend op pad geweest naar een jongetje van 4 jaar oud met cerebrale parese (hersenschade tijdens of vlak na de geboorte). Dit jongetje woont samen met zijn moeder, een tante en zijn 5 broers/zussen in een klein huisje met een rieten dak. Er is geen stromend water of elektriciteit aanwezig, zijn moeder werkt op het land bij de koeien. Dit jongetje was erg aan het huilen, het bleek dat hij diep in slaap was voordat wij kwamen. Het duurde een tijd voordat hij weer rustig was. Dit jongetje is spastisch en daardoor stijf, hij kan zijn armen en benen niet coördineren en alleen zijn hoofd wat heen en weer bewegen. In Nederland zou hij een aangepaste stoel krijgen, dat is hier helaas niet mogelijk. Hij heeft wel een speciale stoel voor kinderen met cerebrale parese (zie foto, dit is niet de precieze stoel die hij heeft, maar dit is een voorbeeld zoals ze die ook bij Esther in Blantyre hadden). Deze stoel zorgt ervoor dat hij rechtop kan zitten. Door het tafelblad op elleboog hoogte heeft hij extra steun. Verder eet het jongetje slecht en moet hij bijvoeding krijgen, echter is dit erg duur. Daarbij heeft hij moeite om de porties op te krijgen. Het eerste advies wat we hebben gegeven is om het kind in een ondersteunende positie te plaatsen; het liefst de moeder aankijkend, tijdens het eten geven. Tevens moet het hoofd niet naar achter hangen. Je zult zelf merken dat wanneer he naar het plafond kijkt nauwelijks kunt slikken. Daarom moet een kind daarin ondersteund worden. Andere tips waren om kleinere hapjes te geven en vaker op de dag eten aan te bieden (wanneer mogelijk).

Gedurende de ochtend heeft Mariska meegekeken met de clinician. Er komen veel patiënten, ongeveer 70-100 per dag. Omdat het twee dagen flink geregend heeft nam het aantal malaria patiënten ook gelijk toe. Het valt tevens op dat veel kleine kinderen (rond 8 jaar), zelfstandig naar de kliniek komen. De ouder(s) is/zijn vaak aan het werken, maar medische zorg kan natuurlijk niet wachten voor het kind. Het is voor ons niet voor te stellen dat een kind van 8 jaar 3 uur loopt naar de kliniek en vervolgens malaria blijkt te hebben. Een andere patiënt kampte al dagen met enorme hoofdpijn en slecht zicht. Na een snelle bloeddruk meting bleek de man een zeer hoge bloeddruk (van 195/140) te hebben. Helaas hebben we te weinig middelen om iemand hiervoor te behandelen. Het enige wat rest is een doorverwijzing naar Central Hospital Mzuzu. Alleen zijn de transportkosten vaak een enorme drempel voor de patiënten. Het zou super zijn als we in de toekomst ook meer hulp kunnen bieden aan deze mensen.

In de loop van de middag waren we beide weer terug en bezig met het uitwerken van de plannen voor de kraamkliniek en de fysiotherapie. Tot op een gegeven moment de verpleegkundige kwam met de vraag over een meisje met astma en een lage saturatie (zuurstofopname in het bloed). Mariska heeft haar kennis van operatieassistente kunnen toepassen om het vernevelapparaat te laten werken. Na de verneveling verbeterde de toestand van het meisje voor korte duur. Na een uur werd het meisje zieker en heeft Mariska besloten om te overleggen met de arts uit Kenia en de dokter van de kliniek. Na verder lichamelijk onderzoek bleek de patiënt malaria te hebben, bovenop haar astma aanval. Gelukkig gaat het nu weer wat beter. Helaas is er nog geen lang verblijf afdeling, dus om 17 uur moest ze weer naar huis. Maar nu ook wel met de juiste medicatie.

Na de dag in de kliniek hebben we nog een potje gevoetbalt samen met wat medewerkers van de kliniek, jongens uit de buurt en een pater. Het was gezellig! Mariska’s team had gewonnen.